च्याङ्बा .......: कबिता

Sunday, June 29, 2008

कबिता

परदेस को जिन्दगी यो
कहीले पुर्व कहीले पस्चिम
फुर्सद पाउने कहिले हो
पुग्नै पर्ने उत्तर अनी दक्षिणमा
हिंड्दा हिंड्दै थाकी सके
बिसाउ झै लाग्छ यो बिच बाटोमा
लौरी झै ज्यान मेरो सुकि सक्यो
गर्दै संघर्ष यो परदेसी माटोमा
घर को यादले सताई रहन्छ
खेलेर कुरा यो मनमा खुल्दुली
सम्झनीमै दिनबीत्छ
आफ्नै वास्ताविक्तलाई नभुली
कती कठोर छ यो परदेसि जिवन
आफ्नो वास्तावित्तालाई भुलेर हिड्नु पर्ने
वाक्क लाग्छ देखेर यो उराठिलो जिवन
थाह छैन म आफै लाई कहाँ पुगेर मर्ने?

-हेम चन्द्र स्याङतान

नुवाकोट

हाल: रसिया

No comments:

Subscribe to: Post Comments (Atom)

मुलुक यतिबेला गम्भिर आर्थिक संकटको चपेटाबाट गुज्रीरहेको छ। विगत दिनहुजसो हुने गरेका बन्द, हड्ताल, चक्काजाम जस्ता जनविरोधि कृयाकलापले गर्दा मुलुकको अर्थतन्त्रमा नकारात्मक परिणाम देखा परेको छ। यसलाई यथास्थितिमा ल्याउन अझै धेरै मेहेनेत गर्नुपर्दछ हामि आम नेपालीहरुले। अब एक पटक फेरि मेरा लागि होइन कि ,हाम्रा लागि भनेर आम नेपालीहरु कम्मर कस्नु पर्ने बेला आएको छ। हामिलाई थाहा छ, हामि शताब्दिऔं पहिलादेखि नै शान्तिप्रिय छौं। हामि कसैको रगत बगेको हेर्न चाहदैनौं, भाईभाईबिचमा बेमेल र वैमनस्यता चाहदैनौ। हाम्रो इतिहासले यहि भन्छ कि समस्त नेपाली नागरिक शान्तिका पुजारि हुन् र,लामो समयसम्म देशभित्र चलिआएको द्वन्दले धेरैलाई घायल बनायो। अब पुन: एकपटक आशाको दियो बालेको छ। यसलाई निभ्न नदिन हामि सबैजना प्रयन्तशिल हुनुपर्छ। आज हामिलाई झुट्टा आस्वसन हैन, एक गाँस खानको लागि अन्न चाहिएको छ, अनि एकसरो लगाउने कपडा चाहिएको छ। दिनभर दश नङ्ग्रा खियाएर काम गरिसकेपछि चार प्रहर रात आरामले सुत्ने वातावरण चाहिएको छ । जात भात, धनि, गरिब, छुत, अछुत आदि केहि कुराको पनि भेदभाव नगरि सबैले सम्मान पुर्वक बाँच्ने र काम गर्ने अवसर पाउनुपर्छ तब मात्र हामिले देश विकासमा योगदान दिन सक्छौं। च्याङ्बा