कबिता

पछाडि धोंका खाइन्थ्यो भने
म माया लगाउने नै थीइन,
जिन्दगीनै भिखारी रहेछ भने
लगाएको माया म भन्ने नै थीइन,
यि मेरा सपनाहरु हावामा उडे
यि मेरा सपनाहरु चकनाचुर भए,
धन्यवाद छ तिमीलाई म बाट
मेरा आँसु झारिदिएकोमा,
रुंदैछ मेरा मन यहाँ आज
तिमीसंग विछोड भएकोमा।

रुपेश स्याङतान